कधी तोच चंद्र बदलतो जसा ...नजरेसमोरून...एकेक कलेने..अलवार..!!
तशीच तू ..संदर्भांचे नवीन प्रश्न..टाकून कितीदा बदलत जातेस...?..हळुवार..!!
ते तुझे लाघव ;स्तिमित करते माझ्या आवृत्त मनाला...प्रेमाचे नवे दान देत..
ते तुझे मार्दव;मोहित करते माझ्या जगण्याला ;विश्वासाचे अपार भान देत...
ती तुझीच जाणीव प्रत्येक क्षणाला, सौजन्य शिकवते माझ्या मनाला...
आणि दूर ठेवते ..शबल, उन्मत्त ,जनावरी वासनांपासून ..माझ्या हृदयाला..!!
तू नसतीस तर कदाचित वाहत गेलो असतो मी सुद्धा क्षुद्र देहाच्या भोगान्मागे...
आणि पिशाच्चा प्रमाणे तोडले असते पावित्र्याचे मंगल धागे...!!
तू नेहेमीच वाटतेस मला आकाशातील अरुन्धतीसार्खी....
जिने दिशा दिलीये सप्तर्षींना ..!!
आणि पृथ्वीवर चालणार्या माझ्यासारख्या पांथस्थांना ..
जे शोधत होते प्रचंड अंधारात सगळ्या दिशांना!!
आणि सदैव दिसतेस पौर्णिमेच्या चंद्र्मूर्तीसारखी...
जिच्या एका हास्याने उसळतात महासागरांचे प्राण..,,,,,,,
मी सुद्धा असाच एक लहान जलाशय ..धरेवरचा .
तुझ्या प्रतिबिंबाला काळजावर धरू पाहणारा....
आणि तुझ्या केवळ नावानेच उचंबळून येणारा..........!!
.............................................लेखन ---हर्षल
No comments:
Post a Comment