निरर्थक काव्य.....!!

आयुष्यावर बोलत बसलो ...राहून गेले जगायचे..

ओंठान्वर्ती उरले गाणे अर्थ हीन आभासांचे..

रानानमधले राकट जगणे ;शब्दामधूनी लिहिले..

जंगल सारे खरे कधी ना पायांखालून गेले..!!

हाती उरले शब्दच केवळ ;अर्थ निसटूनी गेले..

नंतर कळले सरतेशेवट..हात रिकामे उरले..

खेळ मनाचा भावनेतला असाच खेळत बसता..

कितीतरी प्रसवून ठेवल्या ;मोठ्या मोठ्या कविता ..!!........लेखन -हर्षल