तो आणि ती ...अंतिम चरण भाग १ !!

..संध्याकाळची शांत वेळ ....सूर्य  जवळपास विझलेलाच  असावा......कारण आकाश ;भगव्या रंगाचे धूसर पटटे उगाच काळपट अंगावर रंगवीत ढगांना इकडे तिकडे फिरवत आरामात पहुडले होते..........मधूनच पक्षांचे थवेच्या थवे क्षणभरासाठी आकाशाच्या शांततेचा भंग करत एक पल्लेदार रांगोळी ढगांवर चितारत वेगाने आसमंत  ओलांडून लांबवर पळत होते...............

............ही कातर वेळ ............हा एक विनाकारण मनाचे ताल बिघडवणारा अशांत शांतपणा ......................!!.

...............गर्दीपासून दूर " तो " आडवाटेवर ...शहराच्या बाहेर हिंडतोय..................

 निष्कारण हिंडताना वाटणारी मजा ..आज मात्र नाहीये.....!!.......शहराबाहेरच्या बकाल वस्त्या कधीच मागे गेल्यात ....हायवे वरून पुढे येत उजवीकडे सरळ आत जाणारी त्याची परिचित लांब आणि निर्मनुष्य वाट त्याने निवड्लीये .........आजूबाजूला फक्त चमकणारे तुरळक दिवे..त्याच्या बाईक चा धडधडणारा आवाज ...एवढीच साथ पुरेशी आहे त्याला ..................!!...........

............................गाडीचे गिअर न्यूट्रल वर येतात ....ब्रेक करकचून दाबला जातो.....बाईक थांबते.....!!................समोर त्याचे आवडते ठिकाण आलेले आहे......भयंकर दुखाच्या वेळी ;संताप किंवा शोक अनावर होण्याच्या वेळी "तो " इथेच येतो...नेहेमी...!!....समोर एक साधा लहान ओढा आहे .....दोन काठ असलेला ....उथळ परंतु  वळणा -वळणाने वाहणारा....आणि सगळ्यात महत्वाचे म्हणजे निर्मनुष्य ...!!...लांबवरचे प्रकाश तिथल्या हवेत सूक्ष्मपणे तरळत असतात...चंद्राचे शांत चांदणे कधी वाहत्या पाण्यावर अलगद वाहत उभे असते....आजूबाजूला थंड..शांत मोकळेपणा ....डोक्यावर अंतरिक्षाचा नक्षत्र नकाशा ..आणि दहा दिशांना घट्ट  अंधारातून उगवलेला थंड प्रकाश ...जुनी झाडे आणि बारीक झुडुपे ... ..बास्स ...अजून काहीही नाही.....!!!...........आणि हो.. एक गोष्ट अजून तिथे अगदी उघड होते..स्वच्छपणे .ते म्हणजे .." त्या "चे स्वत:चे मन ......!!....बाकीची सृष्टी ;त्यातले कोलाहल सारे काही  त्या वातावरणात जेंव्हा  मिटून जाते ...तेंव्हा  त्याचे मन आतल्या आतून ज्वालेसारखे  फुलून येते...उमलते....स्वतःबरोबर सगळी दु:खे घेऊन...मनाच्या तळातला सगळा सगळा विखार घेत........जगताना दडवून  ठेवलेला समस्त अंगार घेत.......!!.............पण आज परिस्थिती निराळी आहे.....आवाक्याबाहेर गेलेली आहे....!!..........

              आज ...मनाचे भान अदृश्य झालेय....नेहेमी इथे आल्यावर वाटते तशी आग आज वाटतच नाहीये... !!....." तो " एखाद्या सुन्न वठलेल्या वृक्षासारखा निश्चल झालाय.............यंत्रासारखा .....!!...यंत्र..??..हो .यंत्रच..!!..दुसर्यानी कऴ दाबली कि सुरु होणारे ;दुसर्या कुणाच्या तरी मेहेरबानीवर धडधडणारे...आणि बंद देखील दुसर्यामुळे होणारे...  !!..त्याला वाटले "सगळे असेच चालले आहे....आपण वापरले गेलो...गुंतलो आणि फसलो..काळजा वरचे हे डाग धुवून टाकणे काही जमले नाही..जमणार ही नाही...!!".......आता थंड हृदयात जाळ  पेटू  लागला होता .......

....................................अलगद उतरत जाणारी संध्याकाळ आता भेसूर रात्रीचा गडद अंधार घेऊन एखाद्या राक्षसी सारखी विक्राळ बनू लागली होती...आजूबाजूचे प्रकाश तिच्या मगरमिठीतून सुटलेच तर थोडेफार वातावरणात चमकत होते...अंधकार चांगलाच वयात आलेला होता..!!..ओढ्याची तिरपी वळणे आकाशाचा फिकट हलता नकाशा स्वतावर खेळवत मिस्कील आवाज करत सळसळत होती......आणि " तो " ..या सगळ्या अमानवी दृश्यांमध्ये कैद झालेला एक अतृप्त मानव.....स्थिर ..निश्चल ..अस्वस्थ ..!!!

 ..............................ईतक्यात लांबून कुठूनसा आवाज उमटला ..."  झाडाच्या फांद्यांवर कुणी पक्षी ओरडला असेल ...""  त्याला वाटले...!!.....आणि त्याची तंद्री मोडली...सगळे दुखाचे कढ एकदम उचंबळून आले...अंधारात जीव घेऊन ओरडावेसे वाटले..काळजाची एकेक तार खेचून त्यावर सर्वात उग्र दु:खाचे संगीत झन्कारावेसे वाटले....वाटले..सगळे पुन्हा सुधारता येईल...सगळे पुन्हा दुरुस्त होईल..!...........हे आजूबाजूचे रान माझी साथ देईल...हा निसर्ग माझा आहे...ही रात्र मला उद्या सुखाची पहाट दाखवेल ....!!........या भयंकर एकांताला ..माझे अश्रू ;माझे 

जळणारे अंतकरण समजेल...........बधीर करणारे सत्य बदलून जाईल................"ती" माझी होईल.........!!

 ....................................."ती "...तिला माहितसुद्धा नसेल मी असा हिंडतोय......फिकीर नाहीये तिला...जमदग्नी सारखा तप्त झालेला माझा अंतरात्मा तिला साधा जाणवत देखील नसेल.......... फिरत असेल ती तिच्या स्वप्नाच्या तृप्त प्रदेशात ;तिच्या उज्ज्वल भविष्याच्या रंजक जगात ..

...........................उगाच तिच्यावर जीव लावला......कापरासारखा काळ उडवला तिच्यासाठी .........शेवटी तिचा एक प्रेमळ शब्द देखील ऐकला नाही.....आणि पदरात पडली ती घोर उपेक्षा आणि धिक्कार..!!..............."".

.......................... "आता ती निघून जाईल नवीन संसार सुरु करायला तिच्या आवडत्या जोडीदाराबरोबर ..कायमची...आणि मी सगळ्या स्वप्नांचे धुळीला मिळालेले लक्तर नशिबात  घेऊन बसेन भूतासारखा.............भूते फार विचित्र असतात ..ती स्वताला जन्मोजन्मीची शिक्षा करतात .....""

...................................तो पाठीत वाकला होता ...दु:खाने  थरथरत होता ....सगळे शांत ;नीरव ..मस्तकातून कळ उठत होती...मुठी आवळल्या  होत्या ..श्वास घेण्याचे सुद्धा भान नव्हते ...शांत ओढ्याजवळ क्षणाक्षणाला  असह्य वेदनांचे भयंकर ओझे मनात भरत होते....त्या ताणाखाली तो पार खचत होता ..अगदी मोडून पडेल इतका झुकून गेला होता..........थकून गेला होता ....!!

......................जवळच्याच एका झाडावर पारध्याने लावलेल्या फासात दिवसभर तडफडत  बसलेला कोणी पक्षी अखेरची अस्फुट किंकाळी देत मरणपंथाला लागलेला होता............

..........................रात्र  सगळ्या बाजूंनी  अस्वस्थ अंधार ओतत होती......खूप उशीर झालेला होता..................................!!!

                                                                  ========= ====     तो आणि ती  या माझ्या लेखसंग्रहातून .................... हर्षल.....................

विशेष सूचना :...लेख काल्पनिक असल्याने उगाच लेखकास नसते प्रश्न विचारू नयेत व आकांड -तांडव करू नये.....लेखक मजेत आहे...!!!.................