सन्यस्त धुक्यांचे काठ
अंधार उगवता भवती
चंद्राला गवसे वाट !
निद्रिस्त जलाचे भंग
वर वायू करीत दुभंग
सरितेच्या कुक्षी शिरते
चंद्राचे मधुकर बिंब !
आकाश कुठे जरतारी
कभिन्न काळे सजते
मेघांच्या देहांवरती
तार्यांचे गोंदण उठते !!
तो सूर्य बुडाला पार
एकटाच जळूनी गेला !
क्षितिजावर दूर कुठेसा
पांघरून भगवा शेला !!
वेगात उमटते वरती
आकाशपटांवर नक्षी !!
निमिषांत निसटुनी जाती
घर गाठायाला पक्षी !!
वृक्षांचे देह मिसळले
रानांत रात्र ओघळता
अंधार एकटा उरतो
आधार चांदण्यांकरीता !!
---------'---''''''''------लेखन -हर्षल
No comments:
Post a Comment