वेध....!!!!

असा वेध लागे तुझा कि ,मनांचे
किनारे,सखे ,या मनाला न मिळती !!
तुझे भास ,आकाश होऊन सजले  ;
सखे ,रंग सारे  तयातून झरती !!

अशी आस ओसंडूनी वाढते कि ,
उरातून लाटा उसळती किती !
तुझा मोह माझ्या समग्रास ग्रासे
दहाही दिशांना तुझी संगती  !!

कुठे दूरचे मेघ बरसून सरता,
विजांचे किती लोळ कल्लोळ  ते !
तसे अंतरी घोर विरहार्त माझ्या
तुझ्यावीण जगण्यात उरतात ते !!

स्मृतींच्या तीरी ,ते तुझे स्मित वाहे
तुझे गंध अद्याप रुळती इथे !!
जिथे आपुले वेगळे मार्ग झाले
उभा संगमी आजही मी तिथे !!

---___---___--- लेखन : हर्षल